Gebonden handen

Als huurderskoepel zijn we namens alle huurders in gesprek met Havensteder. Daarbij geven we onze mening over plannen van Havensteder en over beslissingen die Havensteder wil nemen. Over bepaalde onderwerpen geven we een officieel schriftelijk advies. We zijn blij dat we op deze manier de stem van de huurders kunnen laten horen. Tegelijkertijd zijn we kritisch. Onze adviezen leiden niet altijd tot een verandering van de plannen, waardoor we huurders alsnog moeten teleurstellen.

Een belangrijk onderwerp waarover we adviseren, is het huurbeleid. Hierin staan onder meer de huurprijzen van het komende jaar, en dus ook de huurverhoging of -verlaging. Het adviestraject over het huurbeleid van 2023 is inmiddels achter de rug. Met gemengde gevoelens kijk ik erop terug. Aan de ene kant ben ik tevreden over de betrokkenheid van de huurders bij het adviestraject. Zij konden op verschillende momenten en op verschillende manieren reageren op het beleidsvoorstel van Havensteder. We deelden het voorstel bijvoorbeeld via onze website en per e-mail met huurdersorganisaties en huurders. Ook bespraken we het voorstel, en wat we daarop wilden adviseren, tijdens een BrugBorrel. We kregen veel reacties van huurders. Hierdoor voelden we ons gesteund in het advies dat we aan Havensteder uitbrachten.

Het contact met Havensteder verliep ook goed. Zo organiseerde Havensteder een bijeenkomst, waarin we uitleg kregen over de soms taaie en zeer technische onderdelen van het huurbeleid. Ook konden we inhoudelijke vragen stellen. Door dit alles kregen we beter inzicht in het huurbeleid en de keuzes van Havensteder hierin.

Waarom dan toch die gemengde gevoelens? Dat heeft vooral te maken met de uitkomst van het adviestraject. Ondanks alle inspanningen is het huurbeleid uiteindelijk nauwelijks aangepast. En dat terwijl we toch een aantal stevige bezwaren hadden. We zijn blij met de huurverlaging voor huurders met een laag inkomen, maar we vinden het jammer dat de andere huurders wél een huurverhoging krijgen. Denk aan de bewoners van een sociale huurwoning met een iets minder laag inkomen. Of de bewoners die, al dan niet gedwongen, een vrijesectorwoning huren. Deze bewoners moeten wat ons betreft geen huurverhoging krijgen. Verder vinden we dat bewoners met een middenhoog en hoog inkomen te hard geraakt worden. Zij krijgen een inkomensafhankelijke huurverhoging. Oftewel: hoe meer zij verdienen, hoe meer huurverhoging zij krijgen.

Ondanks deze, en nog andere bezwaren bleef Havensteder bij haar voorgenomen huurbeleid. Dat vind ik teleurstellend. Frustrerend zelfs. Natuurlijk begrijpen we dat Havensteder de huurinkomsten hard nodig heeft om haar taken uit te voeren. Maar tot hoe ver kun je als woningcorporatie gaan? Waar houdt het op? Bij veel huurders staat het water aan de lippen. Ook bij mensen met een wat hoger inkomen. Extra kosten zoals een huurverhoging, maar bijvoorbeeld ook de hogere energiekosten, servicekosten en kosten voor het levensonderhoud kunnen er niet meer bij. Als huurderskoepel willen we het beste voor alle huurders van Havensteder. Daar zetten we ons voor de volle 100 procent voor in. Maar op belangrijke dossiers als deze krijgen we het niet voor elkaar. Huurders ondervinden hier al jaren de gevolgen van. En veel van hen hebben er genoeg van en komen in opstand. Dat begrijp ik heel goed. Aan al die mensen wil ik zeggen: we hadden voor jullie graag het verschil gemaakt, maar op dit belangrijke onderwerp zijn onze handen gebonden.

Steve Fok | voorzitter De Brug

Bron: digitale nieuwsbrief Havensteder maand mei